Sastra (Sanskerta: शास्त्र, shastra) marupakan kata ambilan matan bahasa Sanskerta śāstra, nang artinya "tulisan nang ada instruksinya" atawa "pedoman", matan kata awal śās- yang artinya "instruksi" atawa "ajaran". Tulisan Sastra jua kada hanya tulisan nang baisi tantang intruksi ajaran, lebih matan ngitu dalam basa Indunisia kata ngini nih rancak dipakai hagan marujuk ka "kesusastraan" atawa sabuting janis tulisan nang beisi arti atawa keindahan tartantu.

Hal Yang parlu dikatahui juga adalah pemakaian istilah sastra wan sastrawi. Segmentasi sastra labih mengacu sasuai defenisinya sabagai tulisan wara. Sadang sastrawi labih mearah pada sastra nang kental nuansa puitis atawa abstraknya. Istilah sastrawan marupakan salah satu cuntuhnya, diartiakan sabagai urang nang harat sastrawi, lain sastra. Karana, sastrawan tuh adalah seorang nang ketuju nuansa puitis wan abstraknya, kada hanya sakadar tulisan haja.

Salain itu dalam arti kesusastraan, sastra kawa dibagi jadi sastra tartulis atawa sastra lisan (sastra oral). Di sini sastra kada banyak bahubungan wan tulisan, tapi wan bahasa nang dijadiakan wahana hagan maekspresikan pangalaman atawa pamikiran tartantu.

Biasanya kesusastraan tuh dibagi menurut daerah geografis atawa bahasa.

Jadi, nang tarmasuk dalam kategori Sastra adalah:

Pangartian Sastra Manurut ahli babak

Sugiantomas, manyambat bahwa sastra adalah hasil kegiatan kreatif manusia nang dituangakan ka dalam media bahasa, baik lisan maupun tulisan. Sabuting karya seni kawa disambat sebagai karya nang banilai sastra bukan hanya karana bahasa indah, beralun-alun, penuh lawan irama wan parumpamaan, melainkan harus diitihi secara kasabarataan; matan nilai-nilai estetika, nilai-nilai moral, wan nlai-nilai konsepsi nang terdapat dalam karya sastra nangitu.[2]

Manurut Eagleton, sastra adalah karya tulisan indah (belle letters) nang mencatatakan sabuting hal lawan bentuk bahasa nang dipadatakan, didalamkan, dibalitakan, dipanjang-hendepakan wan diputarbalikkan, dijadikan ganjil atawa cara panggubahan estetis lainnya malalui alat bahasa.[3]

Manurut, Sumardjo wan Saini KM, sastra adalah ungkapan pribadi manusia nang berupa pangalaman, pamikiran, perasaan, ide, semangat, keyakinan dalam sabuting bentuk gambaran kongkrit nang mambangkitakan pesona lawan alat bahasa.[4]

Manurut, Semi sastra adalah sabuting bantuk hasil pekerjaan seni kreatif nang objeknya (subjeknya) adalah manusia wan kahidupannya lawan mamakai bahasa sabagai medium.[5]

Bardasarkan pandapat ahli di atas, kawa disimpulkan bahwa sastra marupakan karya seni nang baisi ungkapan ide kreatif manusia nang dituangakan dalam media bahasa, baik lisan maupun tulisan.

Aliran Sastra babak

Dalam karya sastra dipinandui babarapa aliran nang kaya:

  • Realisme, yaitu aliran sastra ngini marupakan aliran nang manggambarakan kaadaan/paristiwa sasuai lawan kanyataan atau nang sabujur-bujurnya. Pangarang kada manambahi atawa mangurangi sabuting paristiwa.
  • Naturalisme, yaitu aliran sastra ngini manggambarakan saban sabuting hal sacara apa adanya nang dijiwai lawan hal-hal nang kurang baik.
  • Neonaturalisme, marupakan aliran hanyar matan naturalisme. Aliran ngini kada hanya mangungkapakan sisi buruk, tagal jua mamandang sabuting hal matan nang sudut baik jua.
  • Ekspresionisme, yaitu aliran nang manikinakan lawan parasaan jiwa pangarangnya.
  • Impresionisme, yaitu aliran nang manikinakan lawan kesan sapintas tarhadap sabuting paristiwa.
  • Determinisme, yaitu aliran nang manggambarakan sabuting paristiwa atawa kajadian matan sisi buruknya haja, Rancaknya manyoroti lawan kakadaadilan, panyelewengan wan lain-lain.
  • Surealisme, yaitu aliran nang manggambarakan sabuting hal sacara balabihan sahingga ngalih dipahami ulih panikmat atawa pambaca.
  • Idealisme, yaitu aliran nang rancaknya manggambarakan cita-cita atawa pandirian pangarangnya.
  • Simbolisme, yaitu aliran nang manampaiakan simbol-simbol (isyarat) dalam karyanya. Hal ngini digawi pangarang hagan mangalabui maksud nang sabujurnya/
  • Romantisme, yaitu aliran nang manggambarakan sabuting hal sacara sentimentil hibak parasaan.
  • Psikologisme, yaitu aliran dalam sastra nang rancak manikinakan lawan aspek-aspek kajiwaan.
  • Didaktisme, yaitu aliran dalam sastra yang manikinakan lawan aspek-aspek pandidikan.
  • Mistikisme, yaitu aliran nang manggambarakan pangalaman dalam mancari wan marasaakan nafas katuhanan wan kaabadian.[6]

Sastra Nusantara babak

Sastra Barat (Irupa wan panjajahannya) babak

Sastra Asia babak

Sastra Dunia babak

Lihati jua babak

Referensi babak

  1. ^ "5 Novel Sastra Karya Novelis dan Sastrawan Terkenal Begitu Menginspirasi" (dalam bahasa Indonesia). 2020-04-04. Diarsipkan dari versi asli tanggal 2020-08-11. Diakses tanggal 2020-05-06. 
  2. ^ Sugiantomas, Aan. (2020). Langkah Awal Menuju Apresiasi Sastra Indonesia. Cirebon : CV RinMedia
  3. ^ Eagleton, Terry. (2010). Teori Sastra : Sebuah Pengantar Komprehensif. Yogyakarta : Jalasutra.
  4. ^ Sumardjo, Jakob, dan Saini KM. (1991). Apresiasi Kesusastraan. Jakarta : PT. Gramedia Pustaka Utama
  5. ^ Semi, Atar. (1988). Kritik Sastra. Bandung : Angkasa
  6. ^ Ahyar, Juni. (2019). Apa itu sastra. Jenis-jenis Karya Sastra dan Bagaimanakah Cara menulis dan mengapresiasi sastra. Yogyakarta: Deepublish